18 juli 2014

25/50 films - Minirecensies deel IV

Het is weer tijd voor een update over mijn filmchallenge van 2014! Ik wil dit jaar 50 films kijken en ben nu precies op de helft - wat technisch gezien betekent dat ik achterloop op een niet-bestaand schema, maar dat komt wel goed, haha. Zoals jullie gewend zijn, hier weer een kleine verzameling minirecensies + trailers van de films die ik de afgelopen tijd heb gekeken. Ik kreeg heel veel gratis romantische komedies die afgeschreven waren van de bieb, dus vandaar dat het lijstje daar vooral uit bestaat! Daarom kan ik het beter omdopen tot romcom-vergelijkingsartikel, maar ach, het gaat toch om de inhoud. En daarvoor moet je dus even verder klikken!



Wimbledon
Peter Colt nadert het einde van zijn glansloze tenniscarrière. Vlak voordat hij voorgoed met tennissen stopt, krijgt hij echter een 'wildcard' voor de prestigieuze kampioenschappen op Wimbledon. Dit is zijn allerlaatste kans. Lizzie Bradbury bevindt zich echter aan de top van haar carrière. Ze wil dan ook maar één ding: winnen. Bij een toevallige ontmoeting springt er een vonkje over en het ondenkbare gebeurt. Peter herontdekt zijn vorm wanneer hij zijn eerste wedstrijd wint en Lizzie begint te ontdekken dat het leven meer inhoudt dan het winnen van toernooien. Kan Peter ondanks alle obstakels die hem in de weg liggen toch de beker winnen? En kan Lizzie haar commitment aan het tennis combineren met een relatie? Bron: bol.com

Dit is de enige film die ik zelf heb gekocht. Ik zag 'm liggen bij de kringloop en werd overgehaald door de woorden: 'Van de makers van Love Actually, Bridget Jones en Love Actually'.  Kon niet misgaan, toch?
Ik vond het inderdaad best een leuke film, tenminste, wat ik me ervan herinner. Ik moet echt beter bijhouden wat ik van films vind, haha, nu weet ik verder ook niets meer van de kwaliteit of zo. Afijn, het is wel leuk dat er ook een soort sportverhaal in zit - hoewel ik tennis eigenlijk niet echt boeiend vind om te zien, maakt het de film toch af. Desondanks vond ik 'm lang niet zo leuk als Love Actually. Het is anderhalf uur prima vermaak met romantiek, wat humor en uiteraard een happy end, maar veel meer ook niet.




Bridget Jones: The edge of reason
In dit vervolg ontmoeten we Bridget waar we haar hadden achter gelaten, geheel verrukt in de armen van de fantastische jurist Mark Darcy. Maar waarom zou ook niet iedere vrouw in Londen, met inbegrip van Marks nieuwe- en erg mooie assistente, hem proberen af te troggelen van de gezette, eigenzinnige en soms ongepaste Bridget? Zodra die nieuwe assistente verschijnt, verschieten de roze wolken van Bridget naar grijs door haar aanvallen van twijfel en onzekerheid die haar relatie met Darcy zwaar belasten. En juist op dat moment komt Bridget's vorige baas, rokkenjager Daniel Cleaver  aanzeilen. Ms. Jones dendert van de ene gênante situatie in het andere romantische misverstand, maar ze weet zich er doorheen te slaan in deze voortzetting van beproevingen van de werkende ongehuwde vrouw. Bron: bol.com

Tja, wat moet ik hier nou over zeggen? Bridget Jones is gewoon Bridget Jones, haha, die in de meest gênante situaties belandt, waardoor je je realiseert dat je niet de enige bent met al die blunders. Dit vervolg had ik nog niet gezien, dus toen hij op tv was en ik doe avond toch niets te doen had, werd het een lekker potje bankhangen. Superleuk dat er ook eens een film gaat over wat er nou na dat happy end gebeurt! Niet teveel letten op hoe realistisch of voorspelbaar het is, maar gewoon lekker zwijmelen en vooral lachen.





Guess WhoGuess Who
Simon Green is een ambitieuze jonge zakenman die op het punt staat kennis te maken met de ouders van zijn vriendin Theresa. Hij denkt direct een goede indruk maken door zijn verloving met Theresa bij zijn schoonouders aan te kondigen. Omdat Theresa zwart is en Simon blank ligt de verloving alleen nog wat gevoelig, zeker omdat de ouders van Theresa nog niet weten dat hun dochter met een 'white boy' thuiskomt... Theresa's vader Percy heeft echter in het diepste geheim allang het nodige  uitgezocht over zijn aanstaande schoonzoon, en hij kan niet anders concluderen dan dat zijn dochter het goed gedaan heeft met de veelbelovende zakenman Simon. Maar wat Simon nog niet verteld heeft aan Theresa en haar ouders is dat hij net voor het vertrek ontslag heeft genomen. Percy en zijn vrouw Marilyn (Judith Scott) zijn helemaal in hun nopjes om de jongeman te ontmoeten die hun mooie dochter gelukkig gaat maken maar krijgen de verrassing van hun leven. Het wordt een weekend om nooit te vergeten. Bron: bol.com

Het wordt misschien een beetje saai, maar deze films zijn het allemaal net niet. Ook deze is wel weer leuk om te zien - alleen om Ashton Kutcher, die, eerlijk is eerlijk, ook de voornaamste reden was dat ik deze film keek - en ook wel vrolijk en soms grappig, maar... tja. Het racisme is niet gegrond en komt dus ook niet heel sterk over. Het is geen slechte film, maar ik denk toch dat Ashton Kutcher nog het beste gedeelte is.





The Fault in Our Stars
Normaal schrijf ik geen losse filmrecensie, maar omdat ik goed wist wat ik erover wilde zeggen, staat er van die film (en het boek) al een recensie online. Klik hier als je die wil lezen! (Samenvatting: ik vond 'm supermooi.) Hieronder wel even de trailer, omdat ie zo leuk is:




The ugly truth
Abby Richter is een naar romantiek verlangende ochtendshow producer die haar zoektocht naar Mr. Perfect nog niet heeft opgegeven. Haar carrière heeft haar nog geen windeieren gelegd...tot haar baas Mike Chadway in dienst neemt, een echte macho die belooft om de harde waarheid over mannen en vrouwen voor eens en voor altijd duidelijk te maken. Bron: bol.com

Over deze film had ik al veel goede dingen gehoord, maar ik vond 'm zelf persoonlijk heel erg tegenvallen. Sterker nog: van alle films in dit rijtje, vond ik The ugly truth misschien nog wel de meest frustrerende. Ik vond de zogenaamde grapjes niet grappig, het onderwerp van verschil tussen man en vrouw niet echt goed naar voren komen en bovendien was het einde niet naar mijn zin, wat normaal nooit voorkomt. De acteurs zijn op zich wel goed gekozen, het is best goed geacteerd, maar daar houdt het dan ook mee op. Niets voor mij dus, haha.




When in Rome
Beth, een conservator in New York, heeft weinig geluk in de liefde. Maar wanneer ze voor de bruiloft van haar zus plotseling een trip naar Rome maakt, wordt ze overvallen door een onverwachtse verliefdheid. Na al snel teleurgesteld te zijn, plukt ze opstandig muntjes uit de Fontana de Amore, waardoor ze op magische wijze de liefde van komisch ongeschikte aanbidders doet aanwakkeren. Wanneer een charmante journalist vurig verliefd wordt, twijfelt Beth of hij de ware wel is. Bron: bol.com

Oké, deze steekt met kop en schouders boven de rest uit. Absoluut niet in kwaliteit, hij krijgt dan ook superslechte recensies, maar wél in grappigheid (is dat een woord?). Het is de enige film uit dit rijtje die het voor het elkaar heeft gekregen om me meerdere keren hardop te laten lachen - om superslechte cliché blunders weliswaar (vandaar dat ik het ook geen humor wil noemen), maar dat doet er niet toe. Het gaat erom dat je er vrolijk van wordt! (Plus: Josh Duhamel.) Sommige dingen zijn wat overdreven, maar over het algemeen is het gewoon een echte feelgoodfilm.


Heb jij nog aanraders voor films die wél leuk/goed zijn?


If you want a happy ending, that depends, of course, 
on where you stop your story - Orson Welles


Misschien vind je dit ook leuk: