20 juni 2014

Recensie: Dansen met herinneringen - Martin Gijzemijter

Een boek met een bijzondere achtergrond, dat is Dansen met herinneringen zeker. Toen de moeder van schrijver Martin Gijzemijter overleed in 2004, kon zijn vader dat moeilijk verwerken, en zo ontstond het idee om haar weer tot leven te wekken - in een boek, welteverstaan. Martin schreef het boek dan ook voor zijn vader. 'Zijn verdriet kon ik niet wegnemen, maar wat ik wél kon, was een wereld creëren waarin hij haar nog eenmaal kon ontmoeten. Dit verhaal vertelt niet hoe het is gegaan, het vertelt hoe het had moeten gaan.' Toen ik een mailtje kreeg of ik dit boek wilde lezen, heb ik dan ook geen moment getwijfeld. Hierbij mijn recensie!



Dansen met herinneringen gaat over John. Als zijn vrouw Mary overlijdt in 2004, stort zijn wereld in. Vijf jaar lang zondert hij zich af van de wereld en heeft hij alleen maar verdriet. Slechts één keer per week haalt hij een brood, dat hij samen met een denkbeeldige Mary opeet, en een pak melk. Maar als op een dag plotseling Tucker aanbelt, een vreemde die zomaar komt eten, verandert alles. Tucker beweert God te zijn en geeft John de kans om Johns perceptie van gerechtigheid te ervaren: ineens maakt hij deel uit van een wereld waarin Mary nog leeft en hij dood is. Even lijkt dat perfect, maar al snel komt John erachter dat Mary in de problemen zit. Zal hij Mary kunnen helpen, terwijl hij eigenlijk maar een geest is in haar wereld? En zal hij zelf zijn verdriet kunnen verwerken en ooit weer de mooie dingen kunnen zien?

Zoals je misschien wel merkt uit de beschrijving, is het verhaal een tikkeltje onrealistisch - zelfs voor degenen die in geesten geloven. Op zich is daar niets mis mee, maar soms was het best vervelend dat het ene wel kon en het andere niet, alsof het allemaal niet meer klopte samen. Door dat te denken schend ik overigens wel één van de belangrijkste uitspraken uit het boek: 'Soms is het beter om je niet af te vragen waarom of hoe iets gebeurt, en simpelweg accepteren dat het zo is.'  Verder vond ik het verhaal prachtig, onder andere door wijsheden zoals deze, allemaal uitspraken van Mary. Ik had die vrouw wel gekend willen hebben! Alles heeft een betekenis in het boek, dus wat dat betreft klopt het allemaal weer wel samen. Naast het verhaal in 2009, komen er ook nog andere stukken voor in het boek. Je kunt bijvoorbeeld ook lezen over de tijd dat John en Mary elkaar ontmoetten en dat Mary overleed. Je moet je dus wel echt aanwennen om goed naar de datum te kijken, maar het is op zich ook wel een heel mooie manier om Johns herinneringen te vertellen. De liefde spat ervan af, al is het dan in een treurig hoesje.

Ook de schrijfstijl is fijn: doordat de schrijver er zelf natuurlijk zo dichtbij staat, is alles heel goed opgeschreven en kun je je enorm goed inleven in John, zonder dat het te zielig wordt (en zelfs met een hij/zij-perspectief, waar ik over het algemeen niet zo'n fan van ben). Je ziet John veranderen, ook al heeft hij dat zelf nog niet door. Daarnaast zijn de vergelijkingen heel treffend. Door het verhaal én de ontroerende achtergrond is Dansen met herinneringen een mooi boek dat ik me zeker nog lang zal blijven herinneren.

Voor de liefhebbers hieronder nog even de boektrailer:


Lijkt Dansen met herinneringen jou ook een mooi boek?



The life of the dead is placed in the memory 
of the living - Marcus Tullius Cicero


Misschien vind je dit ook leuk: