Rond 2 uur kwamen we aan in de dierentuin, net op het moment dat de meeste dieren een siësta hielden, zelfs degene die niet Spaans waren. Ook deze steppevosjes sliepen schattig naast elkaar.
'Kijk, dat is Swieber!' riep een meisje naast me enthousiast. 'Die steelt altijd alles!' (Diagnose: ernstige Dora-verslaving. Die vosjes líjken niet eens op Swieber.)
De meeste dieren in het begin sloegen we over, want er was net een olifantenshow begonnen. Uiteindelijk hebben we die show alleen aan de overkant gezien omdat we niet wisten hoe we daar moesten komen, maar gelukkig hadden we een privé-olifant die ons een privéshow gaf: hij koos het plekje recht vóór ons voor zijn grote boodschap. (Daar heb ik ook foto's van, maar die zal ik jullie besparen.)
Apen zijn echt net mensen. Alleen eten mensen geen gras als ze treurig in een hoekje gaan zitten. (Het is trouwens een gibbon.)
Deze steppevos was inmiddels ontwaakt uit zijn siësta. Indringende ogen! Als blikken konden doden...
Niet veel later liepen we langs de geiten. Een ondeugend lammetje liep met het grootste gemak van de wereld over het veerooster. Waarom saai gras eten als je ook jonge boompjes kunt opvreten en op bankjes kunt klimmen in de Grote Boze Buitenwereld? (Zou hij dat elke dag doen?)
En er was een babyboom bezig in de dierentuin, dus hier even een overdosis aan donzige schattigheid:
Wild zwijntje dat de benaming 'lui varken' wel verdient. (Of nou ja, varkentje.)
IT'S SMILING! (In koor: ahhhhhwwww.) De babykameel was echt het op één na liefste van de hele dierentuin.
Aangezien jullie je nu vast afvragen wat dan echt het schattigste was, zal ik jullie niet langer in spanning houden. Donsballetje. <3 (Kleine bergeend.)
Je kunt het niet zo goed zien, dus even een toelichting: dit is een baby-oehoe en hij is ook één en al dons, dus als ie nou gewoon wat dichterbij was gekomen, had ik deze waarschijnlijk de schattigste gevonden.
Tot zover de schattigheid, maar zeehonden zijn ook leuk, toch?
'Hoi, ik ben een krooneend en ik zie eruit als een diva.'
Nog meer apen, nog meer bewijs dat het net mensen zijn. Die houding! Oh, en zie je het gezicht van die linker, haha? 'Pff, wat ben jij nou weer aan het doen? Ik ben deze fotoshoot zat.'
Wonder boven wonder was het lege hok van de stokstaartjes nu ineens weer wel bewoond. Stokstaartjes zijn leuk! Vind dit net een ansichtkaartenfoto.
Ter afsluiting moest ik uiteraard even bewijzen dat ik best in een kindertuin thuishoorde door op deze dingen af te stormen. Werd overigens meteen weer afgezwakt door een jongetje dat me aansprak met 'mevrouw'. ('Kom, we gaan die mevrouw sandwichen! Ah, kutzooi, het lukt niet,' aldus het jongetje van hooguit twaalf. De jeugd van tegenwoordig.) Hij wilde ook een wedstrijdje doen wie er sterker was. Ik won.
En dat was dan mijn dagje dierentuin! Houd jij ook zo van dierentuinen?
PS. Dit is mijn 100e blogpost! Woehh! :D
En dat was dan mijn dagje dierentuin! Houd jij ook zo van dierentuinen?
PS. Dit is mijn 100e blogpost! Woehh! :D
Man is the only animal for whom his own existence is a
problem which he has to solve - Erich Fromm
problem which he has to solve - Erich Fromm
Misschien vind je dit ook leuk: