Na Miss
Communicatie en Miss Match is het
nu tijd voor het laatste deel in het Miss-drieluik van Astrid Harrewijn: Miss Verstand. Zoals jullie in mijn diary al konden lezen kreeg ik afgelopen vrijdag nog last minute een mailtje van chicklit.nl dat ik afgelopen zaterdag bij de lancering aanwezig mocht zijn. Vandaar dat ik de 8e, met heel veel zin en een paar zenuwen, in de trein zat naar Amsterdam. 'Normaal worden boekpresentaties gehouden in een boekwinkel met vrienden en familie, maar dit keer wilden we wat doen voor onze lezers en hardwerkende boekenbloggers,' zei Astrid. Dat vonden de aanwezigen natuurlijk helemáál niet erg!
Let vooral ook op alle spiegelreflexcamera's, haha – hoe herken je een blogger?
De boeklancering was in de vorm van een lunch en vond plaats in het gebouw Wilhelmina-Dok, met geweldig uitzicht over het IJ. Het was gemakkelijk te vinden, alleen waaide het nogal hard, met als gevolg dat we (ik had op het station met vier anderen afgesproken) met verwaaide haren binnenkwamen. Na een WC-bezoekje, waarbij we Astrid al tegen kwamen (die nog even lippenstift op moest doen, en toen was ze er klaar voor), namen we plaats aan een lange tafel die langzaam vol kwam te zitten en iets na twaalven werden we welkom geheten. Astrid werd gefeliciteerd door haar uitgeverij en natuurlijk moest er geproost worden.
Miss Verstand lag al op tafel, waar iedereen natuurlijk even doorheen moest bladeren.
Ook had ze wat dingen op een papiertje geschreven – ‘Ik ben tenslotte schrijver, geen spreker’ – en ze begon enthousiast te vertellen over hoe Didi, Lein en Iris haar de afgelopen drie jaar bezig hebben gehouden en ook over het ontstaan van het Miss-drieluik: haar nichtje las een keer alle boeken achter elkaar en vond het zo leuk dat er in ieder boek een personage uit een ander boek terugkwam, waarna het balletje ging rollen. ‘Maar ik wilde wel in elk boek een andere sfeer stoppen,’ zei Harrewijn. Welk boek ze nu het leukste vond om te schrijven? ‘Tja… allemaal eigenlijk. Lein was natuurlijk lekker vrolijk, maar het serieuze bij Iris was ook erg leuk! Maar,’ voegde ze eraan toe, ‘om het niet té serieus te maken heb ik er gewoon wat grappige andere personages in gevoegd.’
Of ze iets geleerd heeft van dit drieluik? Ja, ik moet écht eerder research gaan doen. Nu schrijf ik dingen eerst en controleer ik ze daarna, maar toen ik er bijvoorbeeld na een belletje met een adoptiebureau achter kwam dat twee Nederlandse mannen helemaal geen kindje konden adopteren in China moest er een hele verhaallijn uit Miss Match veranderd worden!’ Haar man Wim beaamde dat lachend: ‘Ze had over Barcelona geschreven en toen we daar later waren zei ze: “O ja, dat klopt eigenlijk wel!”’
Ter afsluiting van de introductie las Harrewijn een stukje voor uit eigen werk, en daarna kwam de lunch op tafel: drie grote schalen vol sandwiches. Iedereen vermaakte zich prima, vooral met gesprekken over boeken (want dat gebeurt nu eenmaal als je zo’n dertig leesgekken aan één tafel zet). Astrid wisselde regelmatig van plaats en mengde zich gezellig in de gesprekken. Toen de schalen leeg waren stond ze weer op voor een vragenrondje, waarin onder andere haar verwachtingen voor Miss Verstand ter sprake kwamen: ‘Het zijn lastige tijden, maar ik hoop natuurlijk dat iedereen het gaat lezen!’. Maar ook praatte ze over hoe ze research doet: meestal achteraf dus, ze gaat vaak naar steden toe maar soms is Google Streetview ook voldoende – Shanghai was bijvoorbeeld niet helemáál haalbaar. Op de vraag of ze haar personages zelf bedacht of baseerde op echte personen antwoordde ze dat het een combinatie was. En heeft het ze het verhaal al helemaal af in haar hoofd vóór ze begint met schrijven? 'Wel in grote lijnen natuurlijk, maar tijdens het schrijven kan er nog van alles gebeuren!'
Bovendien verklapte ze dat ze al twee jaar bezig is met een drieluik dat zich afspeelt in de kunstwereld en dus erg veel research nodig heeft. ‘Maar eigenlijk heeft er nooit iemand inzage in mijn schrijfproces – zelfs mijn man niet – dus dat jullie dat nu weten is al heel wat!’
Bij zo’n feestelijke middag hoort natuurlijk ook gebak, dus kwamen er heuse Miss-tompoucejes op tafel en begon iedereen weer te kletsen. Ondertussen werden er goodiebags uitgedeeld waarin onder andere natuurlijk haar nieuwe boek zat (en voor de nieuwsgierigen: er zat ook een badhanddoek, bidon, stressbal, spiegeltje, kort verhaal van Astrid en een notitieboekje in). Het boek kwam ze bij iedereen persoonlijk signeren, waarbij ze tien keer controleerde of ze elke naam wel goed schreef. 'Ik heb ooit eens iets verkeerd geschreven,' lichtte ze toe, 'dus sindsdien kijk ik altijd nog maar een keer extra!'
Na nog een heuse fotoshoot bij haar Miss-boekenkast, met natuurlijk de nodige mislukte foto's en bijbehorend gelach, was het alweer tijd om het pand te verlaten. Maar het was een middag waar iedereen heel erg van genoten heeft, geweldig om mee te mogen maken!
Ik ben heel erg benieuwd naar het boek, ik ga het dit weekend lezen (toen ik dit schreef wist ik nog niet dat ik het boek gisteravond tóch niet kon weerstaan en dus al begonnen ben...) en natuurlijk komt er dan ook een recensie online. Ik vind Astrids boeken altijd leuk, ik ben zelfs met een proefrecensie van Luchtkussen recensente geworden bij chicklit!
Wil jij Miss Verstand nu ook lezen? Binnenkort komt er hier een recensie online, maar het boek ligt ook al sinds vorige week al in de winkels! ‘Dat kwam voor mij ook als een verrassing,’ lachte Astrid. Zij dacht namelijk dat de boeken pas volgende week zouden komen, maar ineens kreeg ze al allemaal berichtjes van lezers die haar boek hadden gekocht. Echt een eh, MissVerstand, dus!
Ga jij Miss Verstand lezen?
Een kortere versie van dit artikel verscheen eerder op
chicklit.nl en via hen kreeg ik ook de uitnodiging.
Ik schrijf niet over horror en ook niet over de liefde, maar ik schrijf over het leven - Astrid Harrewijn
Misschien vind je dit ook leuk:
